Ο Υπεύθυνος Πολιτικής του BirdLife Europe and Central Asia, Ariel Brunner, μοιράζεται τις σκέψεις του σχετικά με τις επερχόμενες Ευρωεκλογές.

Έρχομαι από μια οικογένεια σημαδεμένη από τις φρικαλεότητες του 20ού αιώνα και από ένα μέρος του κόσμου που εξακολουθεί να διακατέχεται από εθνικιστικό και θρησκευτικό μίσος και βία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τις πολλές ατέλειες, δυσλειτουργίες και ελαττώματα, μου έδιδε πάντα ελπίδα. Θέλω να ελπίζω ότι μεγάλες και ποικίλες ομάδες ανθρώπων μπορούν να αφήσουν πίσω τους παλιά μίση και δυσπιστίες. Θέλω να ελπίζω ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας και να δημιουργήσουμε ένα χώρο ειρήνης, διαλόγου και συνεργασίας που προβλέπει μη βίαιους τρόπους αντιμετώπισης των παγκόσμιων προβλημάτων. Σήμερα, αυτό το όνειρο βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Προτού να είναι πολύ αργά, χρειαζόμαστε τους καλούς ανθρώπους της Ευρώπης να σηκωθούν και να μιλήσουν. Οι επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές είναι η ευκαιρία για να το πράξουν αυτό.

Μπορεί δικαίως να αναρωτιέστε γιατί σας ζητείται να υπερασπιστείτε τη δημοκρατία, την ανοιχτή κοινωνία, το κράτος δικαίου και τη διεθνή συνεργασία, από ένα οργανισμό αφιερωμένο στη διατήρηση της φύσης και από κάποιον που εργάζεται για ένα ΜΚΟ που υποχρεούται δια νόμου να μένει μακριά από την πολιτική των κομμάτων. Η απάντηση είναι ότι δεν μπορούμε να σώσουμε τη φύση, ούτε τον πολιτισμό μας, αν δεν συνεργαζόμαστε πέρα από τα σύνορά μας. Και δεν θα μπορέσουμε ακόμη να υποστηρίξουμε έναν καλύτερο κόσμο αν χάσουμε τα θεμελιώδη εργαλεία στα οποία βασιζόμαστε. Τα εργαλεία αυτά στις περισσότερες χώρες δέχονται επίθεση: ειλικρινείς ΜΚΟ, ελεύθερος τύπος, ανεξάρτητοι δικαστές, σεβαστοί επιστήμονες, ειλικρινείς δημόσιοι υπάλληλοι και πολιτικοί που ενστερνίζονται οικουμενικές αξίες που μοιραζόμαστε.

Κάθε ειλικρινής εκτίμηση της κατάστασης που βρισκόμαστε σήμερα πρέπει να ξεκινά από την επιστημονική εγκυρότητα. Και αυτή είναι τρομακτική. Είναι πλέον πέρα ​​από κάθε λογική αμφιβολία ότι η τρέχουσα οικονομία προκαλεί μαζική, ταχεία και καταστροφική κλιματική αλλαγή που αποτελεί μια υπαρξιακή απειλή για την ανθρωπότητα του σήμερα. Είναι επίσης πέρα από κάθε λογική αμφιβολία ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες προκαλούν κατάρρευση της βιοποικιλότητας και υποβάθμιση των οικοσυστημάτων σε κλίμακα που δεν έχει παρατηρηθεί για 65 εκατομμύρια χρόνια. Όποιος το αρνείται αυτό ή υποστηρίζει ότι πρόκειται για ένα δευτερεύον ζήτημα και δεν πρέπει να είναι προτεραιότητα είναι στ’ αλήθεια είτε διεφθαρμένος είτε τραγικά παραπληροφορημένος.

Αυτές οι υπαρξιακές απειλές είναι παγκόσμιου χαρακτήρα και μπορούν να επιλυθούν μόνο σε παγκόσμιο επίπεδο. Ενώ οι τοπικές κοινότητες είναι ζωτικής σημασίας και η ατομική δράση μπορεί να βοηθήσει, μόνο η συντονισμένη δράση σε μεγάλη κλίμακα θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις υποκείμενες οικονομικές στρεβλώσεις, τις τεχνολογικές και υλικοτεχνικές προκλήσεις και τα ισχυρά κεκτημένα συμφέροντα που εμποδίζουν την απαραίτητη οικολογική μετάβαση. Η ΕΕ δεν είναι το τέλειο εργαλείο, αλλά επιτρέπει σε μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους να συνεργάζονται με συντονισμένο τρόπο. Και αυτοί οι άνθρωποι τυγχάνουν να είναι μεταξύ των πλουσιότερων, πιο μορφωμένων, πιο τεχνολογικά εξουσιοδοτημένων, αλλά και μεταξύ αυτών με το υψηλότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Εάν οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την πρόκληση αυτή, ποιος μπορεί;

Η ΕΕ αντιμετωπίζει επιθέσεις σε πολλά μέτωπα. Δεν είναι όλοι οι εχθροί της που έχουν κακές προθέσεις. Και έχει πολλά πάνω στα οποία μπορούμε να κάνουμε κριτική. Ως άτομο που έχει περάσει 15 χρόνια προσπαθώντας (ανεπιτυχώς) να μεταρρυθμίσει την πολύ προβληματική Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, συμμερίζομαι την απογοήτευση για το χάσμα που υπάρχει μεταξύ υπόσχεσης και πραγματικότητας, δυνατότητας και εφαρμογής. Αλλά μη ξεγελιέστε. Οι δικτάτορες, οι πετρελαιοπαραγωγοί και οι κακοί εθνικιστές που επενδύουν στην υπονόμευση της ΕΕ δεν ενδιαφέρονται να αντιμετωπίσουν την οικολογική κρίση. Η μηχανή παραπληροφόρησης που έχει διαδραματίσει έναν τόσο τραγικό ρόλο στην ιστορία του Brexit του Ηνωμένου Βασιλείου θα διαβρώσει την εμπιστοσύνη σε οτιδήποτε, συμπεριλαμβανομένης της επιστήμης του κλίματος και της βιοποικιλότητας. Το να προσπαθούμε να προστατεύσουμε τους «δικούς μας ανθρώπους», και όχι «τους άλλους» πίσω από τα εθνικά μας σύνορα, τοίχους και συρματοπλέγματα, μας καθιστά ανήμπορους να αντιδράσουμε αποτελεσματικά στην παγκόσμια οικολογική κρίση. Πράγματι, είναι πιθανό να μας οδηγήσει σε μια εναλλακτική λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης – με τη βία. Καθώς η κατάρρευση των οικοσυστημάτων αρχίζει να γίνεται αισθητή, αν δεν κινητοποιηθούμε μαζί, στο τέλος θα στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου - για να κρατήσουμε μακριά τους πρόσφυγες λόγω της κλιματικής αλλαγής, για να ελέγξουμε τη συρρίκνωση των υδάτινων πόρων, να διασφαλίσουμε τον έλεγχο των τροφίμων, της ενέργειας και της κατοικήσιμης γης. Εμείς εναντίον αυτών!

Τι μπορείτε να κάνετε; Πηγαίνετε να ψηφίσετε. Ψηφίστε πολιτικούς για να απορρίψουν το μίσος και να πάρουν σοβαρά την κρίση που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας. Πείτε στους πολιτικούς ότι περιμένετε από αυτούς να κάνουν την ΕΕ την κινητήρια δύναμη της οικολογικής μετάβασης - τώρα και χωρίς δικαιολογίες. Πείτε τους ότι αυτή η μετάβαση πρέπει να είναι θεμιτή και δίκαιη, ή αλλιώς δεν θα συμβεί. Πείτε στην οικογένειά σας και στην τοπική κοινότητα να ξυπνήσουν και να υψώσουν τη φωνή τους.

Ariel Brunner
Υπεύθυνος Πολιτικής
BirdLife Europe and Central Asia